Elfenhutje in Lodmundarfjördur

Via Húsavik (waar we een mooi tentbivak hadden) liepen we op dag 3 van de meerdaagse van Borgarfjördur Eystri naar de baai van Lodmundarfjördur. Deze baaien zijn minder verlaten als die van Flateyarskagi en van Hornstrandir, er staat een enkel kerkje, hier en daar is een enkel zomerhuisje en in elke baai een prachtig nieuwe hut van de IJslandse bergwandelvereniging, Ferdafélag Islands. We hebben steeds gekampeerd, maar vandaag stormt het met vlagen van windkracht 9 bij verder een mooi heldere lucht, we blijven nauwelijks overeind, een goede reden om nu eens in een hut te overnachten!

Dat blijkt een fantastische beslissing. Binnen treffen we drie bijzondere IJslandse vrouwen, Anna, Lóa en Karen (een huttenwaardin, een beheerster van rendieren en een lerares kunst) die versgebakken naanbrood met ons delen, een glaasje wijn en - terwijl buiten de wind aan het dak rukt, de zon ondergaat (foto) en binnen de kaarsjes flakkeren - vraag ik hen naar hun ervaringen met elfen. Openhartig en vol passie volgen diverse verhalen. Zonder lach, ernstig, oprecht. Het wordt mij duidelijk: het gaat hier niet om waarheidsvinding, maar om respect hebben voor de natuur die zoveel groter is dan wij vaak denken. Helemaal voor wie op een verafgelegen eiland woont waar jaarlijks diverse aardbevingen plaatsvinden en elke vier jaar een vulkaan uitbarst. Dat er zoveel meer is dan wij zien. Of dan wij weten.

De volgende dag, onze laatste, lopen we via de hoge Kækjuskörd pas terug naar Bakkagerdi. Ik kan wel dansen van blijheid om alles, hoe intens vermoeid ik me tegelijk ook voel. Dit was de allerlaatste bergtocht voor het boek. Nu pas durf ik met zekerheid te zeggen dat de hele researchreis geslaagd is. Het waren stuk voor stuk geweldige bergtochten. Onvergetelijk. Immens zwaar ook, zoveel tochten steeds maar weer achtereen, zolang kamperen, bij weer en wind. 

Een prachtige opdracht om dit straks thuis (eind volgende week!)  in een boek te vatten waar hopelijk vele anderen net zo van zullen genieten als ik mocht. Met alle zware momenten die er in de bergen en zeker op een eiland als IJsland nu eenmaal bij horen. En vooral ook met de verwondering die maakt dat je nieuwsgierig blijft naar nieuwe tochten, nieuwe wandelingen, nieuwe hoekjes IJsland. De verwondering die maakt dat je niet langer lacht wanneer over elfen gesproken wordt...

Borealis boven bosbesbed

Gisteren op de pas boven Bakkagerdi, maakte ik een foto van Frank met achter hem een mooi sliertje nevel. Dat sliertje werd tien minuten later een dikke mistsoep waar we de verdere dag in gelopen hebben. Op kamp ging de mist over in regen, maar in de tent is het altijd knus en bovendien, zo'n plek als deze was uniek. In de voortent groeiden zoveel bosbessen dat we in notime de pan vol hadden (onder het grondzeil hadden we vooral bosbessensap). We sliepen in met het getik van de regen en... Toen moest ik uren later plassen, het was droog en meer dan dat... (daardoor heb ik al menige Noorderlichtplaat kunnen maken trouwens)... Heldere hemel en een spetterend Aurora borealis. En dat is nou precies waarom wildkamperen zo mooi is!!!

4-daagse Borgarfjördur

Via de baaien Brúnavik, Breidavik en Lodmundarfjördur lopen we de komende dagen door de Rhyolietbergen van Borgarfjördur. Er zijn hutten onderweg, maar je weet nooit of die ineens vol jagers zitten (wel de tijd van het jaar ervoor) en we zijn nu eenmaal graag volledig vrij in waar we willen slapen, dus tentje mee. Waarschijnlijk is er vanaf nu (de eerste pas boven Bakkagerdi) nergens meer bereik, dus zal er hoogstwaarschijnlijk pas na afloop weer een blog kunnen verschijnen, op vrijdag de dertiende (oeps, iedereen hier gelooft in elfen... Wij moesten daar stiekem om gniffelen, je zal zien dat ze ons op zo'n dag te grazen nemen...)

Stórurd

Vandaag een dagtocht naar Stórurd, een bijzondere plek middenin de bergleegte bovenin Borgarfjördur. Immense stenen, bijeen geschaard als een beeldentuin met een groenblauw meertje in het hart van de chaos. Een dag zonder veel woorden, maar met des te grotere indrukken. IJsland blijft steeds weer verwonderen. Is steeds weer anders. Waar bij mooi weer (jawel) des te meer van te genieten valt...

Kerlingarfjöll - deel 3

Hverabotn en Hveradalir vormen het warm kloppende hart van Kerlingarfjöll. Na zoveel uren door de besneeuwde bergen, komen we uiteindelijk aan in het deel waar ijs overgaat in vuur. Het kookt, het sist, het stoomt. Onwerkelijk. Zo mooi, zo mooi. Wat een geluk dat we gewacht hebben...
De trekking eindigt in Ásgardur, waar we de volgende ochtend natuurlijk eerst nog even naar de hotspring gaan in het kloofje. (De nieuwe eigenaar van Ásgardur is overal driftig aan het bouwen, de poel is ook vergroot en zoals het ernaar uitziet, kun je hier over niet al te lange tijd per jeep heen en binnen omkleden... Zucht.)
's Middags pakken we de bus weer terug over de Kjölur, een offroadweg, tot aan Gulfoss waar de Berlingo ons opwacht. Na de kermis bij Gulfoss (deel van de 'Golden Circle' en daarom wat mij betreft - hoe mooi ook - beter te vermijden tijdens normale dag-uren...) rijden we niet zoals aanvankelijk gepland, richting Landmannalaugar, want daar wordt weer zware storm verwacht en er ligt nu eigenlijk teveel sneeuw voor goede tochtbeschrijvingen. Ik heb de Laugavegur al 'in the pocket' en ook een paar dagtochten vanaf Landmannalaugar, maar had er graag nog een bijzondere dagtocht aan toegevoegd - het Fjallabak natuurreservaat is werkelijk adembenemend en uniek... Misschien later deze week toch nog...
Nu eerst op naar iets beter weer, een iets lager liggend gebied én een beetje een 'hidden spot' in de zin dat velen eraan voorbij rijden - terwijl het zelfs aan de ringweg ligt! Maar dan wel helemaal in het noordoosten. Borgarfjördur Eystri. Rhyolietbergen en fjorden, ook weer een speciale mix! Van mijn IJslandse kennis uit Akureyri kreeg ik deze tip en nu de kansen aan de zuidkant van IJsland vrij slecht zijn, lijkt dat een goede optie. (Wel even een dagje rijden...)

Kerlingarfjöll - deel 2

De 2e dag van onze meerdaagse tocht rond Kerlingarfjöll was opnieuw mistig met neerslag, maar de laatste dag was grandioos. Dit weer hadden we ook nodig (en geduldig op gewacht...), zeker bij de alpiene omstandigheden waarin het binnenste deel van Kerlingarfjöll er nu bij ligt. Een lange dag, ruim 9 uur onderweg geweest, maar een ultieme route, hier op de foto op weg naar de pas tussen Ögmundur en Hættur.
Wij hebben nu wel extreem veel sneeuw natuurlijk, maar in dit gebied moet je toch ook eerder in de zomer met sneeuw rekening houden, oude resten die niet wegdooien, ijs van kleine gletsjers en verse sneeuw bij slecht weer.
Maar het meest bijzondere is natuurlijk de geothermische verschijnselen die in het hart liggen. Zie volgende blog!!

Kerlingarfjöll dag 1

Nadat ik Frank opgehaald had van luchthaven Keflavík (31 aug), reisden we (per bus vanaf waar de jeeproute Kjölur begon) naar het berggebied Kerlingarfjöll. Geweldig om vanaf nu niet meer alleen te zijn!!! Daar hebben we vervolgens 2 dagen gewacht tot de sneeuwstorm-met-windkracht-9 overgetrokken was. Uiteindelijk konden we, het nietsdoen meer dan zat, vertrekken vanaf Ásgardur. Onderlangs Lödmundur (foto) richting Eystri-Kistubotn, een gemarkeerde maar padloze route die met de klok mee het Kerlingarfjöll gebergte omrondt, nu eerst via de oostkant. Indrukwekkend terrein, helemaal nu met die verse sneeuwlaag. Kerlingarfjöll betekent letterlijk heksenbergen, in het hart van dit hooggelegen massief kookt en stoomt het (op dag 3 zullen we een route nemen die daar dwars doorheen voert). Het is één van de parels van IJsland, alhoewel velen het overslaan op weg naar Landmannalaugar. Sinds enkele jaren is deze 3-daagse trekking rond en door dit rhyolietgebied gemarkeerd (wordt Hringbrautinn genoemd), ook zijn er hutten geplaatst - al hebben wij met oog op de veiligheid gewoon de tent mee. Fantastisch dat we onderweg zijn hier en weer iets kunnen zien... (als je 2 dagen intens heftige sneeuwstorm hebt gehad, wordt zwaar bewolkt weer net geregeld wat hagelbuien ineens een schitterend-weer-dag...)